Er komt veel op je af, als je in je leven geconfronteerd wordt met een levensbedreigende ziekte zoals bijvoorbeeld kanker, ALS, falen van organen etc.
Evenzo bij een chronische aandoening, welke ook een diepe impact zal hebben. Denk hierbij aan MS die voortschrijdt, IBD (Crohn of Colitis) of spierziekten waarbij soms thuisbeademing nodig is maar ook slecht herstel na Covid of vele andere aandoeningen.
Je weg zoeken in dit onbekende, moeilijk begaanbare gebied : van dag tot dag geconfronteerd worden met ziek zijn, beperkingen en met de kwetsbaarheid van het leven heeft veel gevolgen. Dit geldt zowel voor de patiënt die moet leren leven met deze (toenemende) beperkingen als voor zijn directe naasten. Ook op hen wordt in toenemende mate een beroep gedaan.
Tijdens een medische behandeling worden veel oplossingen gezocht, maar in de thuissituatie moet je jezelf zien te redden met de ziekte en zijn gevolgen.
Een ziekteverloop kent vaak periodes van min of meer stabiele fases afgewisseld met crisis in de ziekte, al of niet verbonden met een ziekenhuisopname. je weet van te voren nooit precies 'hoe je er weer uit komt'. Soms moet je elke keer een stukje van je gezondheid inleveren en dit maar weer zien te accepteren.
Elke keer opnieuw onder ogen zien dat je lichamelijke of zelfs cognitieve vermogens afnemen blijft confronterend, ook als je het van tevoren weet. Het begint al met de altijd aanwezige onzekerheid: Wat of wanneer is de volgende fase? Je belandt in allerlei lastige situaties; van het vragen tot het aannemen van hulp. Van een toenemende afhankelijkheid tot het verlies van de eigen zelfstandigheid. Ook: leren omgaan met bezorgdheid of verlegenheid of zelfs betutteling van (betrokken) anderen. De ziekte die alles gaat bepalen, of je wil of niet. Misschien komt er zelfs een moment waarin je het levenseinde onder ogen moet zien.
En hoe betrokken je omgeving ook is, jíj moet het ondergaan, op bepaalde momenten is het een eenzaam proces.
Ook voor de partner en andere gezinsleden verandert er veel, zij hebben een heel andere belevingswereld, er blijft misschien veel ongezegd. Vaak is er sprake van een toenemende zorgzwaarte, voel je altijd het beroep dat op je wordt gedaan. Het kan lastig zijn om iets voor jezelf te ondernemen, er is altijd zoveel dat nog moet. Het sociaal netwerk kan daardoor klein worden, nieuwe contacten ontwikkelen wordt moeilijker, bestaande zijn soms moeilijk te onderhouden.
Dit alles heeft veel gevolgen voor de toekomst, het werk en vaak ook voor de relatie en het gezin. In elke nieuwe situatie zul je eerst alle zeilen bijzetten, iedereen gaat op 'de overlevingstand'. Daarna ontstaat pas ruimte om je te verhouden tot deze levensvragen. Weten waar je staat, waar je grenzen liggen, waar je steun vindt.
Mijn begeleiding is erop gericht om de balans te zoeken tussen hoop en realisme. Een levenskunstenaar worden. Hoe wil en kun je een zinvol leven leiden?
Ook vanuit het perspectief van de relatie. Je hebt elkaar nodig om de liefdesrelatie niet in een zorgrelatie te laten veranderen. Door het gesprek met elkaar aan te gaan wordt de relatie ingezet als helende factor met als resultaat dat je elkaar opnieuw weet te vinden als bron van steun en troost.
Er bestaat ook de mogelijkheid om ervaringen te delen in groepsbijeenkomsten waarin de relatie centraal staat.
Door mijn verpleegkundige achtergrond kan ik mij snel een beeld vormen van de situatie en wat er op je af komt. Ik help om het meest passende antwoord voor jullie te vinden.